‘Ik deed gewoon mijn werk’
Vorig jaar zou één van de laatste hoogtepunten zijn voor Katwijks oudste oorlogsveteraan Camille Stritzko. Hij keek uit naar de festiviteiten rond 75 jaar bevrijding en had er zin in. Het mocht helaas niet zo zijn en de horizon voor de viering van 80 jaar bevrijding was vanwege zijn hoge leeftijd (95) en broze gezondheid nog heel ver weg. “Het is belangrijk dat de mensen het verhaal over de verschrikkingen van de 2e wereldoorlog blijven vertellen en onderstrepen, dat vrede een heel bijzondere rijkdom is”. Vlak voor het ter perse gaan van dit Oranjemagazine ontvingen wij het droevige bericht dat veteraan Stritzko op dinsdag 12 april jl. is overleden. In goed overleg met de familie is de Hommage een In Memoriam geworden.
Tieners waren ze nog toen het geweld losbarstte, in veel gevallen vier oorlogsjaren verwijderd van de volwassen leeftijd. De Tweede Wereldoorlog doorkruiste de plannen van Stritzko om in zijn geboorteland Nederlands-Indië een driejarige opleiding te volgen op een marinevliegkamp bij Surabaya. Hij kreeg een oproep om het vaderland te dienen en stapte op een schip naar een nieuwe wereld, die zich in het voorjaar van 1942 aan hem openbaarde in de haven van Liverpool. “Er lag in Engeland sneeuw op de trottoirs, dat herinner ik mij nog van die dag”.
Strikt genomen is hij geen Engelandvaarder: dat zijn alleen verzetsstrijders die uit bezet gebied het Kanaal zijn overgestoken. Wel was hij vanuit Engeland vier jaar lang direct betrokken bij de strijd van de geallieerden, als monteur van het 320 Squadron van de Royal Dutch Naval Air Service. Zijn werk op een basis van de Britse Royal Air Force (RAF) bestond aanvankelijk uit kleine klusjes, van schoonmaken tot aardappels schillen, maar al snel werd hij verantwoordelijk voor het onderhoud van een B-25 Mitchell-bommenwerper.
D-Day kwam voor hem niet als een verrassing. Kort daarvoor bezocht de Amerikaanse generaal Dwight Eisenhower de basis van het 320 Squadron met de hoopgevende mededeling: “Jullie zullen snel thuis zijn.” De stranden van Normandië zag Stritzko in 2014 met eigen ogen, bij de grote D-Day-herdenking. Daar had hij een onderonsje met de Amerikaanse president Barack Obama.
In 2019 vloog hij met minister-president Mark Rutte in het regeringsvliegtuig naar de herdenking van D-Day in Portsmouth, de Engelse kustplaats van waaruit de vloot naar de stranden van Normandië vertrok. “We hebben koningin Elizabeth daar weer gezien”, het was leuk, weer een dagje uit, was zijn opgetogen reactie. De voormalig onderhoudsmonteur, kon er niet over uit wat hem in Portsmouth overkwam. “We kwamen daar op het podium, liepen naar voren en kregen een staande ovatie van de honderden aanwezigen. Daar moest ik wel even aan wennen, ik kreeg er rillingen van. Ik heb in de oorlog gewoon mijn werk gedaan, zei hij altijd’.’
Vorig jaar werd Stritzko bedolven onder kaarten en tekeningen, als dank voor de bijdrage die hij vanuit Engeland heeft geleverd aan de bevrijding van Nederland. De tafel in zijn appartement in Katwijk bleek maar net groot genoeg om plaats te bieden aan alle kaarten, brieven, kindertekeningen en bloemen. Zoon Perry: “Het gaf een heel goed gevoel dat zoveel ‘wildvreemde’ mensen op deze manier aandacht en respect gaven aan mijn vader en indirect, zoals hij dat zelf altijd zei, aan al zijn maatjes van het 320 Squadron die er niet meer zijn.” Hij mag nu zelf rusten in vrede!
Als Oranjevereniging Katwijk aan Zee wensen we de nabestaanden van Camille Stritzko alle sterkte toe bij het verwerken van hun grote verlies.
Met dank aan:
Hielke Biemond (teksten)
Hielco Kuipers (foto’s)
Bicking.NL – kwaliteitswijnen
